به مناسبت 29 دی ماه؛ روز «هوای پاک» در کشورمان
روزی ملی که از «اقدامات نمادین» نیز خالی است!
روزی که برای ایجاد حساسیت در میان قشرهای گوناگون جامعه در خصوص آلودگی هوا و هماهنگ ساختن نهادهای مختلف در راستای رفع این مشکل در تقویم مشخص شده بود، هم اکنون آنقدر از دایره توجه ها دور مانده که بد نیست از تقویم ملی کشورمان حذفش کنیم تا کمی حساسیت آفرین شود!
روزی که برای ایجاد حساسیت در میان قشرهای گوناگون جامعه در خصوص آلودگی هوا و هماهنگ ساختن نهادهای مختلف در راستای رفع این مشکل در تقویم مشخص شده بود، هم اکنون آنقدر از دایره توجه ها دور مانده که بد نیست از تقویم ملی کشورمان حذفش کنیم؛ با این امید که حذف آن حساسیت آفرینی کرده و واکنشی به دنبال داشته باشد!
به گزارش «تابناک»؛ در سال 1374 بحران آلودگی هوا در تهران و چند کلان شهر دیگر کشورمان، مسئولان ستاد اجرایی کاهش آلودگی هوا را بر آن داشت تا به منظور ایجاد حساسیت در میان قشرهای جامعه، 29 دی‌ماه را روز هوای پاک اعلام كنند؛ روزی با پیشوند «ملی» در تقویم کشورمان که سرنوشتی مشابه وضعیت هوای این روزهای بسیاری از شهرهای کشورمان دارد.
این در حالی است که اگر در روز تعیین این روز، تنها تهران و چند کلانشهر با آلودگی هوا دست به گریبان بودند و آلاینده های موجود در هوا منحصر به ذرات ناشی از احتراق سوخت های فسیلی، آلاینده های تولید شده از رفت و آمد خودروها (مانند دیسک های ترمز)، آلاینده های ناشی از فعالیت های عمرانی و امثال اینها بود، اکنون پای انواع ریزگردها نیز به کشورمان باز شده و تعداد شهرهای آلوده را بسیار فزونی بخشیده است.
ریزگردهایی که تا چند سال پیش، بخش عمده شان از عراق وارد کشورمان می‌شد و به مسائلی مانند بحران های حاکم بر این کشور و جنگ نسبت داده می‌شد؛ اما متأسفانه مدتی است که خودمان تولید کننده بخش عمده آن شده‌ایم و با خشک کردن تالاب ها و آبگیرهای ریز و درشتی که روزگاری در کشورمان وجود داشتند، به شدت بر میزانشان افزوده ایم.
بنابراین، می‌توان دریافت که به چه میزان از روزگاری که «روز ملی هوای پاک» را در تقویم کشورمان مشخص کردیم، اوضاع آلودگی در کشورمان وخیم تر و بر شمار هموطنانمان که از این مشکل در رنج و عذاب هستند و به پای آن جان می‌دهند، افزوده شده است. اینجاست که باید پرسید پس چگونه اهمیت داشتن چنین روزی به مراتب از گذشته کمتر شده است؟!
از این روی، می‌گوییم اهمیت این روز کاسته شده که می‌بینیم همه فعالیت های صورت گرفته به مناسبت فرا رسیدن این روز ملی در سطح کشورمان، به چند اقدام معدود، آن هم در شهرهایی که تقریبا در معرض آلودگی هوا نیستند، محدود مانده و در کلانشهرهای آلوده مانند تهران، اصفهان، تبریز، اهواز، مشهد و... خبری از فرا رسیدن چنین مناسبت مهمی نیست.
صحبت درباره شهرهایی است که همگی آکنده از تابلوهای تبلیغاتی هستند و روزانه در آنها همایش ها، گردهمایی ها و جلسات ریز و درشت فراوانی برگزار می‌شود اما در روز هوای پاک، حتی به قدر برگزاری مراسم نمادین نیز اتفاقی روی نمی‌دهد؛ اتفاقی که اگر محدود به برخورد انتظامی با خودروهای آلاینده نیز بود، این امیدورای را به وجود می‌آورد که نامگذاری چنین روزی در تقویم، دست کم اثر بسیار کوچکی، در مقطعی بسیار محدود برایمان به همراه داشته است!
این در حالی است که نیم نگاهی به آمار و ارقام مرتب با آلودگی ها در این روز در شهرهای مشهور به آلودگی، حکایت از آن دارد که میزان آلودگی در شرایط «ناسالم» برای شهروندان گزارش شده است؛ وضعیتی که با تکیه بر آن می‌توان نتیجه گرفت انتخاب روزی در تقویم ملی کشورمان برای ایجاد حساسیت در خصوص آلودگی هوا، طرحی کاملا شکست خورده است.
طرح شکست خورده ای که شاید اگر نهادی متولی رفع آلودگی هوا می‌داشتیم، برای برچیدن تنها نشانه آن، یعنی نامگذاری یک روز در تقویم، اقدام می‌کرد تا شاید با این کار، کمی حساسیت در جامعه ایجاد شده و شهروندانی که همه عمرشان را در هوای آلوده زندگی می‌کنند و به سختی نفس می‌کشند، به اصلاح وضعیت در آینده کمی امیدوار شوند!
این در حالی است که اگر در روز تعیین این روز، تنها تهران و چند کلانشهر با آلودگی هوا دست به گریبان بودند و آلاینده های موجود در هوا منحصر به ذرات ناشی از احتراق سوخت های فسیلی، آلاینده های تولید شده از رفت و آمد خودروها (مانند دیسک های ترمز)، آلاینده های ناشی از فعالیت های عمرانی و امثال اینها بود، اکنون پای انواع ریزگردها نیز به کشورمان باز شده و تعداد شهرهای آلوده را بسیار فزونی بخشیده است.
ریزگردهایی که تا چند سال پیش، بخش عمده شان از عراق وارد کشورمان می‌شد و به مسائلی مانند بحران های حاکم بر این کشور و جنگ نسبت داده می‌شد؛ اما متأسفانه مدتی است که خودمان تولید کننده بخش عمده آن شده‌ایم و با خشک کردن تالاب ها و آبگیرهای ریز و درشتی که روزگاری در کشورمان وجود داشتند، به شدت بر میزانشان افزوده ایم.
بنابراین، می‌توان دریافت که به چه میزان از روزگاری که «روز ملی هوای پاک» را در تقویم کشورمان مشخص کردیم، اوضاع آلودگی در کشورمان وخیم تر و بر شمار هموطنانمان که از این مشکل در رنج و عذاب هستند و به پای آن جان می‌دهند، افزوده شده است. اینجاست که باید پرسید پس چگونه اهمیت داشتن چنین روزی به مراتب از گذشته کمتر شده است؟!
از این روی، می‌گوییم اهمیت این روز کاسته شده که می‌بینیم همه فعالیت های صورت گرفته به مناسبت فرا رسیدن این روز ملی در سطح کشورمان، به چند اقدام معدود، آن هم در شهرهایی که تقریبا در معرض آلودگی هوا نیستند، محدود مانده و در کلانشهرهای آلوده مانند تهران، اصفهان، تبریز، اهواز، مشهد و... خبری از فرا رسیدن چنین مناسبت مهمی نیست.
صحبت درباره شهرهایی است که همگی آکنده از تابلوهای تبلیغاتی هستند و روزانه در آنها همایش ها، گردهمایی ها و جلسات ریز و درشت فراوانی برگزار می‌شود اما در روز هوای پاک، حتی به قدر برگزاری مراسم نمادین نیز اتفاقی روی نمی‌دهد؛ اتفاقی که اگر محدود به برخورد انتظامی با خودروهای آلاینده نیز بود، این امیدورای را به وجود می‌آورد که نامگذاری چنین روزی در تقویم، دست کم اثر بسیار کوچکی، در مقطعی بسیار محدود برایمان به همراه داشته است!
این در حالی است که نیم نگاهی به آمار و ارقام مرتب با آلودگی ها در این روز در شهرهای مشهور به آلودگی، حکایت از آن دارد که میزان آلودگی در شرایط «ناسالم» برای شهروندان گزارش شده است؛ وضعیتی که با تکیه بر آن می‌توان نتیجه گرفت انتخاب روزی در تقویم ملی کشورمان برای ایجاد حساسیت در خصوص آلودگی هوا، طرحی کاملا شکست خورده است.
طرح شکست خورده ای که شاید اگر نهادی متولی رفع آلودگی هوا می‌داشتیم، برای برچیدن تنها نشانه آن، یعنی نامگذاری یک روز در تقویم، اقدام می‌کرد تا شاید با این کار، کمی حساسیت در جامعه ایجاد شده و شهروندانی که همه عمرشان را در هوای آلوده زندگی می‌کنند و به سختی نفس می‌کشند، به اصلاح وضعیت در آینده کمی امیدوار شوند!
